Colombiaantjes (Nederland)
Ik ben al een paar dagen terug uit Toulon.. En ja, het was weer geweldig om mijn Colombiaantjes weer te zien...
Ik kwam daar maandag (15de) 's avonds aan en heb alleen tijd gehad om het appartement dat ik gehuurd had, onder te verhuren aan een Nederlandse kerel, de vader van Ryan Donk, een van de spelers van het Nederlands elftal daar op het toernooi van Toulon. De dag daarna ben ik dus op zoek gegaan naar mijn vrienden en heb ze gevonden toen ze in het hotel waren aan het lunchen. De reactie van hen toen ze me zagen was echt niet normaal... Ze begonnen te schreeuwen en te klappen en een paar van hen stond toen op en begon me op de kop te slaan.. Eentje (Mauricio Casierra - Once Caldas) pakte me op zijn schouder en zwaaide met me zo half in de lucht.. Ik zal dat moment nooit vergeten.. Ik merkte hoe geliefd ik ben onder hen... De trainers zeiden meteen dat ik bij hen in het hotel moest verblijven en dat heb ik gedaan.. Mijn spullen gepakt en 'verhuisd' naar hun hotel. Daar heb ik weer een beetje voor ze gewerkt.. Veel geprobeerd te vertalen.. hehe, mijn Frans is nu stukken beter. Naar de wedstrijden ben ik gewoon met hen gegaan, in de spelersbus en ging zelfs naar de kleedkamers.. Dat gevoel van het WK van vorig jaar kreeg ik dus weer. Het leek alsof die 11 maanden tussen Nederland 2005 en Toulon 2006 alleen maar 11 dagen waren geweest.
Het was weer gezellig om met hen (zowel trainers als spelers) de stad in te gaan en met hen op te trekken.. We waren echt succesvol in het gezellige Toulon.. Echt leuke mensen daar.. We werden overal aangesproken en moesten vaak op de foto.. JA!!! ik ook, in een winkel moest ik zelfs alleen met een meisje dat daar werken op de foto ;-) op haar verzoek natuurlijk.. Dat was echt egostrelend :-P. Tsja.. Dit wat ik allemaal heb verteld is eigenlijk niets nieuws voor jullie, aangezien ik in de krant (Dagblad de Limburger/Limburgs Dagblad - 26/5/2006, sportkatern) sta, met mijn lelijke kop hehe... Ik ga dat artikel inscannen en hier op de blog zetten.
In het weekend zijn Stephanie en Jeroen naar me toe gekomen in Toulon, we hebben een auto gehuurd, een mooie nieuwe Renault Clio en hebben ons echt vermaakt. Lekker uitgegeten, wijn gedronken en een paar avonden op stap. We zijn zelfs naar Saint-Tropez gegaan en de VIP's uitgehangen. We zijn ook naar het strand gegaan, waar ik de enige echte Superman (alweer) was, omdat zij het water niet in durfden en ik wel hehe...
Het voetballen zelf was niet zo goed gegaan, ze hebben 2 keer gelijk gespeeld en 1 keer verloren waardoor ze zondag al naar huis moesten, maar om het samen te vatten, het was weer leuk om mijn Colombiaanse vrienden te zien, en ik maak serieuze plannen om in December naar Colombia te gaan.
Hier nog een paar fotos..
Ik kwam daar maandag (15de) 's avonds aan en heb alleen tijd gehad om het appartement dat ik gehuurd had, onder te verhuren aan een Nederlandse kerel, de vader van Ryan Donk, een van de spelers van het Nederlands elftal daar op het toernooi van Toulon. De dag daarna ben ik dus op zoek gegaan naar mijn vrienden en heb ze gevonden toen ze in het hotel waren aan het lunchen. De reactie van hen toen ze me zagen was echt niet normaal... Ze begonnen te schreeuwen en te klappen en een paar van hen stond toen op en begon me op de kop te slaan.. Eentje (Mauricio Casierra - Once Caldas) pakte me op zijn schouder en zwaaide met me zo half in de lucht.. Ik zal dat moment nooit vergeten.. Ik merkte hoe geliefd ik ben onder hen... De trainers zeiden meteen dat ik bij hen in het hotel moest verblijven en dat heb ik gedaan.. Mijn spullen gepakt en 'verhuisd' naar hun hotel. Daar heb ik weer een beetje voor ze gewerkt.. Veel geprobeerd te vertalen.. hehe, mijn Frans is nu stukken beter. Naar de wedstrijden ben ik gewoon met hen gegaan, in de spelersbus en ging zelfs naar de kleedkamers.. Dat gevoel van het WK van vorig jaar kreeg ik dus weer. Het leek alsof die 11 maanden tussen Nederland 2005 en Toulon 2006 alleen maar 11 dagen waren geweest.
Het was weer gezellig om met hen (zowel trainers als spelers) de stad in te gaan en met hen op te trekken.. We waren echt succesvol in het gezellige Toulon.. Echt leuke mensen daar.. We werden overal aangesproken en moesten vaak op de foto.. JA!!! ik ook, in een winkel moest ik zelfs alleen met een meisje dat daar werken op de foto ;-) op haar verzoek natuurlijk.. Dat was echt egostrelend :-P. Tsja.. Dit wat ik allemaal heb verteld is eigenlijk niets nieuws voor jullie, aangezien ik in de krant (Dagblad de Limburger/Limburgs Dagblad - 26/5/2006, sportkatern) sta, met mijn lelijke kop hehe... Ik ga dat artikel inscannen en hier op de blog zetten.
In het weekend zijn Stephanie en Jeroen naar me toe gekomen in Toulon, we hebben een auto gehuurd, een mooie nieuwe Renault Clio en hebben ons echt vermaakt. Lekker uitgegeten, wijn gedronken en een paar avonden op stap. We zijn zelfs naar Saint-Tropez gegaan en de VIP's uitgehangen. We zijn ook naar het strand gegaan, waar ik de enige echte Superman (alweer) was, omdat zij het water niet in durfden en ik wel hehe...
Het voetballen zelf was niet zo goed gegaan, ze hebben 2 keer gelijk gespeeld en 1 keer verloren waardoor ze zondag al naar huis moesten, maar om het samen te vatten, het was weer leuk om mijn Colombiaanse vrienden te zien, en ik maak serieuze plannen om in December naar Colombia te gaan.
Hier nog een paar fotos..
De wedstrijd tegen Nederland (0-0)
Links Sebastian Hernandez (Millionarios) en rechts Harrison Otalvaro (América Cali). In het midden natuurlijk ik ;).. Pfff, wat een techniek allemaal bij elkaar.. Ik zit hier tussen twee echte Zuid-Amerikaanse nummer 10's
van l. naar r.: Eduardo Lara (de bondscoach), Hélder, Rodrigo Larrahondo (conditietrainer) en José Maria Pazo (keeperstrainer)
Links Sebastian Hernandez (Millionarios) en rechts Harrison Otalvaro (América Cali). In het midden natuurlijk ik ;).. Pfff, wat een techniek allemaal bij elkaar.. Ik zit hier tussen twee echte Zuid-Amerikaanse nummer 10's
van l. naar r.: Eduardo Lara (de bondscoach), Hélder, Rodrigo Larrahondo (conditietrainer) en José Maria Pazo (keeperstrainer)Groetjes,
Hélder
Hélder
Comments