Waar ga je naartoe? (Nederlands)
Waar ga je naartoe? Waar gaat de zon naartoe, als de nacht valt? Waar gaat ie naartoe?
Ik heb vannacht weer een mooie droom gehad.. Mijn opa kwam even op bezoek... Juist vannacht, de nacht van 3 op 4 juli.. Negen jaar geleden, op dezelfde nacht verliet hij ons, na veel pijn door zijn ziekte. Ik zal die nacht nooit vergeten, net als ik al zijn wijze lessen nooit zal vergeten. Hij ging veel te vroeg weg, ik had nog zoveel vragen, ik wou dat hij nu hier bij mij was. Ik wou dat hij naast me zat als mijn naam geroepen werd bij de diplomauitreiking.. Ik wou dat hij naast me zat toen ik de bevestiging kreeg dat ik aangenomen werd voor die master-opleiding...
Ik hoor het hem nog zeggen bij het handje-schudden 'What's up, Boy?'... Ik hoor het hem nog zeggen 'als je overtuigd bent van je gelijk, moet je daar ook voor opkomen.. niet opgeven!'... Ik hoor hem nog zoveel zeggen...
Hij droomde van een toekomst voor me, en nu die toekomst werkelijkheid wordt, zit ie niet naast me.. Ik weet dat hij waarschijnlijk naast Jo zit.. Die vertrok ook veel te vroeg.. Maar waar gaan ze naartoe? De hoop dat het goed met hen gaat, is niet genoeg om de leegte op te vullen...
En als hij me dan opzoekt in mijn dromen, komt ie steeds met zijn glimlach, die glimlach die ik van hem heb geërfd... Dan komt ie mijn dromen opvrolijken, met zijn gelukkige blik.. Met die mooie grote ogen van hem.. Dan hoop ik nooit meer wakker te worden.
Soms is het verdriet zo groot, dat ik dan doe alsof er helemaal geen dood is geweest.. Dan zie ik hem voor me, weer met zijn glimlach en hoor ik zijn stem 'mijn ziel zal nooit sterven, lijden is niet de oplossing, het is beter om een vlam in je hart brandend te houden en die zekerheid in je hoofd dat we ooit weer bij elkaar zullen zijn'
Ik weet nog heel goed, dat hij ons op school ging ophalen, en dat ik elke dag trots was dat ik met mijn opa naar huis mocht.. Hij heeft me zoveel geleerd.. En ook al was hij ziek, was hij altijd vrolijk, hij lachtte altijd en ik vind het altijd het mooiste compliment wat ik kan krijgen, als mensen tegen me zeggen dat ik veel van mijn opa heb... Mensen die hem heel goed hebben gekend...
Ik draag zijn ring, ik draag zijn ketting, het voelt alsof ik altijd met hem verbonden ben... Hij is een held voor me en ik mis hem zo...
Waar ga je naartoe? Waar gaat de zon naartoe als de nacht valt? Waar gaat ie heen? Waar gaat ie heen, als alles weer as wordt? Waar gaat ie heen, als we huilen?
(geïnspireerd door Gabriel, o Pensador)
Ik heb vannacht weer een mooie droom gehad.. Mijn opa kwam even op bezoek... Juist vannacht, de nacht van 3 op 4 juli.. Negen jaar geleden, op dezelfde nacht verliet hij ons, na veel pijn door zijn ziekte. Ik zal die nacht nooit vergeten, net als ik al zijn wijze lessen nooit zal vergeten. Hij ging veel te vroeg weg, ik had nog zoveel vragen, ik wou dat hij nu hier bij mij was. Ik wou dat hij naast me zat als mijn naam geroepen werd bij de diplomauitreiking.. Ik wou dat hij naast me zat toen ik de bevestiging kreeg dat ik aangenomen werd voor die master-opleiding...
Ik hoor het hem nog zeggen bij het handje-schudden 'What's up, Boy?'... Ik hoor het hem nog zeggen 'als je overtuigd bent van je gelijk, moet je daar ook voor opkomen.. niet opgeven!'... Ik hoor hem nog zoveel zeggen...
Hij droomde van een toekomst voor me, en nu die toekomst werkelijkheid wordt, zit ie niet naast me.. Ik weet dat hij waarschijnlijk naast Jo zit.. Die vertrok ook veel te vroeg.. Maar waar gaan ze naartoe? De hoop dat het goed met hen gaat, is niet genoeg om de leegte op te vullen...
En als hij me dan opzoekt in mijn dromen, komt ie steeds met zijn glimlach, die glimlach die ik van hem heb geërfd... Dan komt ie mijn dromen opvrolijken, met zijn gelukkige blik.. Met die mooie grote ogen van hem.. Dan hoop ik nooit meer wakker te worden.
Soms is het verdriet zo groot, dat ik dan doe alsof er helemaal geen dood is geweest.. Dan zie ik hem voor me, weer met zijn glimlach en hoor ik zijn stem 'mijn ziel zal nooit sterven, lijden is niet de oplossing, het is beter om een vlam in je hart brandend te houden en die zekerheid in je hoofd dat we ooit weer bij elkaar zullen zijn'
Ik weet nog heel goed, dat hij ons op school ging ophalen, en dat ik elke dag trots was dat ik met mijn opa naar huis mocht.. Hij heeft me zoveel geleerd.. En ook al was hij ziek, was hij altijd vrolijk, hij lachtte altijd en ik vind het altijd het mooiste compliment wat ik kan krijgen, als mensen tegen me zeggen dat ik veel van mijn opa heb... Mensen die hem heel goed hebben gekend...
Ik draag zijn ring, ik draag zijn ketting, het voelt alsof ik altijd met hem verbonden ben... Hij is een held voor me en ik mis hem zo...
Waar ga je naartoe? Waar gaat de zon naartoe als de nacht valt? Waar gaat ie heen? Waar gaat ie heen, als alles weer as wordt? Waar gaat ie heen, als we huilen?
(geïnspireerd door Gabriel, o Pensador)
Comments