Cheeta (Nederlands)
the vibe I'm on... The Notorious B.I.G. - Juicy
Vanochtend kwam ik toevallig (bestaat dat?) een essay tegen van schrijfster Stephanie S. Tolan, via de website van IeKu advies. Het essay van Tolan heet 'Is It a Cheetah?' en is een metafoor die de link legt tussen cheeta's en hoogbegaafde kinderen. Het is een prachtige tekst, des te meer omdat het voor mij heel herkenbaar is.
De afgelopen tijd ben ik een bijzondere reis aan het maken door de wereld van Hélder, waarbij ik ook regelmatig in mijn verleden graaf. Op die manier heb ik geleerd dat ik ook wat milder en zachter voor mezelf mag zijn... Dat ik me niet continu hoef te bewijzen of aan te passen om geaccepteerd te worden... Dat ik niet perfect hoef te zijn... Dat ik een mooi en bijzonder mens ben, die door de omstandigheden zichzelf bepaalde mechanismen heeft aangeleerd om te overleven en om door te kunnen gaan... En dat dit allemaal OK is.
Ik heb het essay van Stephanie S. Tolan inmiddels drie keer gelezen en elke keer met mijn mond vol tanden. Zij beschrijft op een prachtige en beeldende wijze precies hoe ik me al die jaren gevoeld heb, veelal onbewust: de ene keer als een cheeta in een kooi of dierentuin, de andere keer als een cheeta die zich wil mengen tussen de leeuwen, maar nauwelijks als een cheeta die voluit 120 km/u kan rennen achter een antilope op een mooie open savanne.
Nu ik steeds meer leer over mezelf, hoop ik dat het mij lukt om ooit nog die 120km/u te halen, al is het maar voor één keer. Daarvoor moet ik groeien en gezond, fit en uitgerust zijn. Vervolgens moet ik ervoor zorgen dat ik hongerig ben en een antilope vind om na te jagen op een mooie savanne. Challenge accepted!
 |
| Foto van Jim Zuckerman die ik gevonden heb op de website van de BBC bij een mooi artikel over cheeta's. |
Vanochtend kwam ik toevallig (bestaat dat?) een essay tegen van schrijfster Stephanie S. Tolan, via de website van IeKu advies. Het essay van Tolan heet 'Is It a Cheetah?' en is een metafoor die de link legt tussen cheeta's en hoogbegaafde kinderen. Het is een prachtige tekst, des te meer omdat het voor mij heel herkenbaar is.
De afgelopen tijd ben ik een bijzondere reis aan het maken door de wereld van Hélder, waarbij ik ook regelmatig in mijn verleden graaf. Op die manier heb ik geleerd dat ik ook wat milder en zachter voor mezelf mag zijn... Dat ik me niet continu hoef te bewijzen of aan te passen om geaccepteerd te worden... Dat ik niet perfect hoef te zijn... Dat ik een mooi en bijzonder mens ben, die door de omstandigheden zichzelf bepaalde mechanismen heeft aangeleerd om te overleven en om door te kunnen gaan... En dat dit allemaal OK is.
Ik heb het essay van Stephanie S. Tolan inmiddels drie keer gelezen en elke keer met mijn mond vol tanden. Zij beschrijft op een prachtige en beeldende wijze precies hoe ik me al die jaren gevoeld heb, veelal onbewust: de ene keer als een cheeta in een kooi of dierentuin, de andere keer als een cheeta die zich wil mengen tussen de leeuwen, maar nauwelijks als een cheeta die voluit 120 km/u kan rennen achter een antilope op een mooie open savanne.
Nu ik steeds meer leer over mezelf, hoop ik dat het mij lukt om ooit nog die 120km/u te halen, al is het maar voor één keer. Daarvoor moet ik groeien en gezond, fit en uitgerust zijn. Vervolgens moet ik ervoor zorgen dat ik hongerig ben en een antilope vind om na te jagen op een mooie savanne. Challenge accepted!
You know very well who you are
Don't let 'em hold you down, reach for the starsPS: alle hulp is welkom!
Comments