Licht - Deel I (Nederlands)

The vibe I'm on... Common - The Light / Bobby Caldwell - Open Your Eyes

Van kleins af aan hoor ik mensen over mij zeggen dat ik 'het sterretje heb' of dat ik een 'zondagskind' ben. Ik heb altijd gedacht dat ze hiermee bedoelden dat ik vooral heel veel geluk had. Dat ik bij toeval veel mooie dingen kreeg en tegenkwam. Dit is de #toevallige fout en het heeft lang geduurd voordat ik écht begreep en doorhad wat ze precies bedoelen.

De mensen die dit soort dingen roepen, zijn de mensen die mij het dierbaarste zijn. Het zijn de mensen die het dichtste bij mij staan, die het trotste zijn op mij. Deze mensen kennen mij door en door en toch houden zij heel erg van mij. Zij zien in mij wat ik niet eens in mijzelf zie, of eigenlijk niet zag. Op mijn beurt hou ik ook zielsveel van hen, ondanks dat het voor mij ook lang duurde om te zien wat zij in mij al die tijd al zagen. Toch voel ik diep van binnen bij hen ook iets heel bijzonders, iets wat van zelf gaat. Ik vertrouw op hen, ze staan altijd klaar voor mij. Ze wijzen mij op mijn tekortkomingen als dat nodig is, maar belangrijker dan dat, ze staan altijd aan mijn zijde en wijzen mij nog veel meer op al het moois dat ik in hun leven breng en kan brengen. Nu pas begin ik te begrijpen wat ze bedoelden met 'sterretje' en 'zondagskind'. Daarmee bedoelen ze dat ik groots ben en iets heb wat de meeste anderen niet hebben.

Al die tijd had ik dit kunnen weten, maar was ik vooral bang om het in te zien en te gaan voelen. Een aantal jaren geleden dacht ik dat licht in mij te hebben gevonden. Ik dacht dat ik korte metten had gemaakt met mezelf klein te houden, met niet alles uit mezelf te halen. Ik dacht dat ik er was en dit is de #angstige fout. Het denken was niet voldoende en ik begin nu pas te voelen hoe bijzonder ik ben en hoe onrechtvaardig ik naar mezelf toe ben geweest, maar ook naar de mensen toe die altijd in mij geloofden en mij dat gevoel hebben geprobeerd te geven. Ik moest het gaan voelen!

Aan de andere kant, zijn er ook mensen die juist niet zien hoe groots ik ben. En omdat dit de meeste mensen zijn, heb ik mezelf jaren kleingehouden om maar te kunnen voldoen aan het beeld van deze mensen. Dat ik me constant wilde aanpassen is dan ook de #normale fout.

Nu kom ik op een derde groep mensen in mijn leven, die mij eigenlijk het meeste pijn doen en hebben gedaan. Dit zijn de mensen die wel zien en erkennen dat ik bijzonder ben, maar het niet helemaal begrijpen en daarom niet goed weten hoe ze ermee om moeten gaan. Waarom doen ze mij de meeste pijn? Omdat ze in veel opzichten lijken op de eerste groep mensen, op de mensen die heel dicht bij mij staan en mijn grootsheid erkennen. Ze doen mij pijn omdat ik ze dicht bij mij laat komen en net zo vertrouw als de mensen van de eerste groep. Ik doe alles voor hen, heb alles voor hen over, maar vroeg of laat raak ik teleurgesteld omdat ik erachter kom dat ik me vergist heb. Dit is de #pijnlijke fout.
Some niggaz recognize the light but they can't handle the glare
PS: Ik kan alleen maar twee dingen doen. De eerste groep blijven waarderen, koesteren en liefhebben. Daarnaast de andere groepen blijven vergeven, want ze weten het niet. Ze kunnen het ook niet weten en bedoelen het niet slecht of verkeerd. Ik ben diegene die de fouten maakt.

Comments

Popular Posts