Eerste Blog! (Nederlands)
Hoi allemaal!!
Dit is mijn eerste blog. Ik vond dit een leuke manier om jullie te laten weten wat er allemaal speelt in dit gekke kop van me. De bedoeling is dat ik het vaak ga doen en ik hoop dat jullie het graag lezen en zullen lezen. Vergeet dan ook niet om een commentaar achter te laten.
Jullie weten allemaal dat deze zomer heel raar voor me is geweest. Jo Gardeniers, mijn gastvader hier in Nederland, is op 28 juni overleden. Ook al wist ik dat hij heel erg ziek was, is dit een grote schok voor me geweest. Ik kon de eerste dagen nauwelijks geloven dat hij er niet meer was. Het was voor mij de tweede keer dat ik een 'vader' verloor. Op 4 juli 1997 verloor ik mijn Opa João Craveirinha. Ik heb me vaak afgevraagd waarom.. Waarom hebben ze mij verlaten? Waarom moesten ze gaan? Met zoveel dingen die nog gezegd moesten worden, met zoveel dingen die nog gedaan moesten worden.. Dat ik mezelf deze vragen stelde laat mijn natuurlijk egoïsme zien.. Ik kan op die momenten alleen aan mezelf denken, terwijl ze allebei heel erg ziek waren en met hun overlijden ook hun bevrijding kwam, ze zijn van de pijn verlost.. Aan de andere kant voel ik me heel trots. Heel trots dat ik deze twee HEREN in mijn leven heb mogen hebben, dat ik de eer heb gehad om Jo en Opa dagelijks te mogen meemaken, dat ik de eer heb gehad om van hen veeeeeeel te mogen leren. Elke dag denk ik aan hen allebei, en ze zullen altijd in mijn hart blijven voortleven. Ik hoop dat ik hun vele, wijze lessen in mijn verdere leven mag gebruiken en daardoor laat leiden. Dit zijn (samen met mijn oom Hélder 'Madocas' Craveirinha) mijn (mannelijke) HELDEN! Ik zou alles geven om zo te kunnen zijn als zij.. (mijn heldinnen zijn mijn Oma Cacilda Craveirinha, Gerda Gardeniers (gastmoeder) en mijn zus Fanny Craveirinha).
Na deze inleiding wil ik jullie vertellen over wat mij de laatste dagen heeft beziggehouden.
Afgelopen dinsdag begon de INKOM in Maastricht, daar zou ik aan meedoen, als mentor van een groep buitelandse eerstejaars studenten. We (Tom Leenders en ik) hebben op het laatste moment besloten om ons terug te trekken, omdat ze (de organisatie) 3 dagen voor het begin van de INKOM ons hebben verteld dat we als mentoren ook moesten betalen voor de feesten in het MECC.. Dit vonden we niet correct, ze hadden vanaf het begin kunnen zeggen dat het niet gratis was, maar zeiden sinds mei (!!!) dat we niets hoefden te betalen. Ik was stiekem een beetje blij, omdat ik nog niet aan het idee kon wennen dat ik Gerda alleen moest laten voor 4 dagen, en dat ik die 4 dagen moest zien door te komen zonder haar te zien. Ik ga vanavond wel met Tom op stap in Maastricht. Dit zal de eerste keer zijn dat ik 'echt' uitga sinds Jo is 'vertrokken'. Ik ben benieuwd... Ik heb de laatste tijd geen zin om wat dan ook te gaan doen. Ik wil trouwens bij deze Joep bedanken, dat hij mij steeds vraagt om dingen te gaan doen (zijn verjaardag, Six Flags en bios), dit heeft me heel erg geholpen en ik geniet steeds meer van wat ik doe.
Ook dinsdag zijn Nicky, Stef, Jeroen en Jack teruggekomen uit Indonesië, ik had ze gemist (Gerda ook) en ben blij dat ze een leuke tijd hebben gehad en nogmaals bedankt voor mijn nieuwe PYJAMA!!!
Ik ben deze zomer niet op vakantie in Portugal geweest, niet omdat ik ze allemaal niet mis, maar omdat ik me daar niet zo prettig bij voelde, het weggaan uit Nederland in deze moeilijke periode. Ik mis mijn familie en vrienden in Portugal heel erg, maar hier heb ik gelukkig ook familie en vrienden die mij met alles helpen.
Dit was het voor vandaag, ik hoop dat jullie het lezen, zullen blijven lezen en commentaar achterlaten.
Groetjes,
Hélder
Dit is mijn eerste blog. Ik vond dit een leuke manier om jullie te laten weten wat er allemaal speelt in dit gekke kop van me. De bedoeling is dat ik het vaak ga doen en ik hoop dat jullie het graag lezen en zullen lezen. Vergeet dan ook niet om een commentaar achter te laten.
Jullie weten allemaal dat deze zomer heel raar voor me is geweest. Jo Gardeniers, mijn gastvader hier in Nederland, is op 28 juni overleden. Ook al wist ik dat hij heel erg ziek was, is dit een grote schok voor me geweest. Ik kon de eerste dagen nauwelijks geloven dat hij er niet meer was. Het was voor mij de tweede keer dat ik een 'vader' verloor. Op 4 juli 1997 verloor ik mijn Opa João Craveirinha. Ik heb me vaak afgevraagd waarom.. Waarom hebben ze mij verlaten? Waarom moesten ze gaan? Met zoveel dingen die nog gezegd moesten worden, met zoveel dingen die nog gedaan moesten worden.. Dat ik mezelf deze vragen stelde laat mijn natuurlijk egoïsme zien.. Ik kan op die momenten alleen aan mezelf denken, terwijl ze allebei heel erg ziek waren en met hun overlijden ook hun bevrijding kwam, ze zijn van de pijn verlost.. Aan de andere kant voel ik me heel trots. Heel trots dat ik deze twee HEREN in mijn leven heb mogen hebben, dat ik de eer heb gehad om Jo en Opa dagelijks te mogen meemaken, dat ik de eer heb gehad om van hen veeeeeeel te mogen leren. Elke dag denk ik aan hen allebei, en ze zullen altijd in mijn hart blijven voortleven. Ik hoop dat ik hun vele, wijze lessen in mijn verdere leven mag gebruiken en daardoor laat leiden. Dit zijn (samen met mijn oom Hélder 'Madocas' Craveirinha) mijn (mannelijke) HELDEN! Ik zou alles geven om zo te kunnen zijn als zij.. (mijn heldinnen zijn mijn Oma Cacilda Craveirinha, Gerda Gardeniers (gastmoeder) en mijn zus Fanny Craveirinha).
Na deze inleiding wil ik jullie vertellen over wat mij de laatste dagen heeft beziggehouden.
Afgelopen dinsdag begon de INKOM in Maastricht, daar zou ik aan meedoen, als mentor van een groep buitelandse eerstejaars studenten. We (Tom Leenders en ik) hebben op het laatste moment besloten om ons terug te trekken, omdat ze (de organisatie) 3 dagen voor het begin van de INKOM ons hebben verteld dat we als mentoren ook moesten betalen voor de feesten in het MECC.. Dit vonden we niet correct, ze hadden vanaf het begin kunnen zeggen dat het niet gratis was, maar zeiden sinds mei (!!!) dat we niets hoefden te betalen. Ik was stiekem een beetje blij, omdat ik nog niet aan het idee kon wennen dat ik Gerda alleen moest laten voor 4 dagen, en dat ik die 4 dagen moest zien door te komen zonder haar te zien. Ik ga vanavond wel met Tom op stap in Maastricht. Dit zal de eerste keer zijn dat ik 'echt' uitga sinds Jo is 'vertrokken'. Ik ben benieuwd... Ik heb de laatste tijd geen zin om wat dan ook te gaan doen. Ik wil trouwens bij deze Joep bedanken, dat hij mij steeds vraagt om dingen te gaan doen (zijn verjaardag, Six Flags en bios), dit heeft me heel erg geholpen en ik geniet steeds meer van wat ik doe.
Ook dinsdag zijn Nicky, Stef, Jeroen en Jack teruggekomen uit Indonesië, ik had ze gemist (Gerda ook) en ben blij dat ze een leuke tijd hebben gehad en nogmaals bedankt voor mijn nieuwe PYJAMA!!!
Ik ben deze zomer niet op vakantie in Portugal geweest, niet omdat ik ze allemaal niet mis, maar omdat ik me daar niet zo prettig bij voelde, het weggaan uit Nederland in deze moeilijke periode. Ik mis mijn familie en vrienden in Portugal heel erg, maar hier heb ik gelukkig ook familie en vrienden die mij met alles helpen.
Dit was het voor vandaag, ik hoop dat jullie het lezen, zullen blijven lezen en commentaar achterlaten.
Groetjes,
Hélder
Comments
Ik zie dat ik heel snel moet reageren ! Er is nog maar 1 keer commentaar uit Nederland, en al 4 keer uit Portugal. Je hebt een bijzondere blogsite gemaakt. Maar je bent dan ook een bijzondere jongen en dat mag je nooit vergeten ! Frank en ik zijn blij dat jij er nu bent om samen met ons allemaal Gerda hier doorheen te slepen. Het zal vaak niet gemakkelijk zijn, maar het zal ons gaan lukken !!
Heel veel groetjes van je Nederlands zusje
ik ben onder de indruk van het stuk dat je getypt hebt, maar mij bedanken was niet nodig geweest ;)
ik vind het niet meer dan normaal dat je er voor je vrienden ook in kuttijden bent... juist dan! en ik weet zeker dat je andersom hetzelfde zou doen.
mzzltjuhz